Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Duo Reges: constructio interrete. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Haec dicuntur inconstantissime. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Nam de isto magna dissensio est.

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Etiam beatissimum? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Esse enim, nisi eris, non potes.

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quid, de quo nulla dissensio est? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. 

Etenim si loca, si fana, si urbes, si gymnasia, si campum,
si canes, si equos, si ludicra exercendi aut venandi
consuetudine adamare solemus, quanto id in hominum
consuetudine facilius fieri poterit et iustius?

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic
tandem requiris?
  1. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
  2. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu.
  3. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
  4. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
  5. Primum quid tu dicis breve?
Si quae forte-possumus.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Magna laus.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Etiam beatissimum?
Atque hoc dabitis, ut opinor, si modo sit aliquid esse beatum, id oportere totum poni in potestate sapientis.
Bork
Paria sunt igitur.
Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum, ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in virtutum splendore ne cernantur quidem.